“Sinds een jaar ben ik lid van de Vrienden van Baroeg. Ik vind het heel erg leuk dat ik de gelegenheid krijg om me hier voor te stellen.
Van huis uit heb ik de liefde voor muziek wel meegekregen, maar bij mijn ouders hoorde ik vooral klassieke muziek en jazz. Mijn liefde voor hardere muziek kwam toen ik wat ouder werd en ik Guns n’ Roses op de radio hoorde. Het klonk zo anders dan alles wat ik kende, ik vond het geweldig. Via een vriendin leerde ik Metallica kennen, daar werd ik nog blijer van. Samen gingen we naar de bibliotheek om cassettebandjes en cd’s te lenen van Sepultura, Pantera en Suicidal Tendencies, die we dan thuis kopieerden. Songteksten schreven we over en leerden we uit ons hoofd.
Toen ik ouder werd ging ik concerten bezoeken en kwamen de eerste festivals. Het gevoel wat ik had toen ik voor het eerst een metal band live hoorde spelen was overweldigend. Vreemd genoeg weet ik niet meer welke band het was, maar ik kan het blije gevoel, de zon, en de kick in mijn maag nog precies terughalen. De sfeer op festivals vind ik heerlijk, en zo heb ik uiteindelijk mijn weg gevonden naar Baroeg Open Air. Lang was dat het enige waar ik Baroeg van kende.
Van kleins af aan heb ik altijd veel van de wereld willen zien en ik heb op verschillende plekken gewoond. Eerst in Japan, daarna in Amerika. Gaandeweg kwamen er kinderen en werden de omzwervingen kleiner en de wens om op een vaste plek te settelen steeds groter. Na een paar jaar in Zwitserland en Frankrijk kwam ik terug naar Nederland, waar mijn gezin van drie kinderen uitbreidde naar vier toen we onverwacht een pleegdochter in huis kregen. Concerten bleef ik tijd voor vrijmaken, maar in het Rotterdamse bleef het bij BOA. Toen kwam corona, in eerste instantie vond ik het wel prima, lekker thuis met zijn allen, maar naarmate het langer duurde vond ik het zwaarder worden. Het ene na het andere concert werd gecanceld en ik miste de muziek en de saamhorigheid. In een opwelling meldde ik me aan bij Baroeg als vrijwilliger achter de bar. De eerste keer binnen bij Baroeg voelde voor mij als thuiskomen.
Na een hoop gezellige bardiensten, met een heleboel leuke collega’s, maakte Joke de oversteek van de VvB naar de bar. Samen draaiden we een keer een vriendenborrel. Door haar werd ik enthousiast gemaakt voor de Vrienden van Baroeg en zo komt het dat ik nu een jaar later dit stukje zit te schrijven. Wat ik fijn vind aan de VvB, is dat niet alleen in maar ook buiten Baroeg heel veel georganiseerd wordt waar je samen kunt zijn met mensen die gewoon snappen hoe belangrijk muziek is. Ik ken zeker nog niet iedereen, maar het is altijd gezellig en iedereen staat open voor een praatje. Inmiddels is mijn man ook lid geworden dus als we het thuis georganiseerd krijgen, komen we nu soms ook samen.
Sinds vorig jaar hebben we thuis voor pleegzorg nog een tweede plek voor tieners en jongvolwassenen. Jongeren in de jeugdzorg hebben het soms echt heel zwaar en we willen graag ons steentje bijdragen om het leven ietsje minder moeilijk te maken. Ons leven is daardoor soms hectisch, maar bij Baroeg kan ik altijd even mijn hoofd resetten en gewoon een leuke avond hebben.
Ook bij BOA ben ik niet alleen meer een bezoeker, maar inmiddels ook vrijwilliger in het bouwteam. Door hardnekkige rugklachten durf ik fysiek werk even niet aan, maar ik heb voor BOA mijn heftruckcertificaat gehaald en zo kan ik toch nog bij de opbouw aanwezig zijn. Overigens bleek de heftruck bij nader inzien ook niet geweldig voor de rug, maar je kunt vooraf niet alles weten natuurlijk. Gelukkig houden artsen en fysiotherapeuten mij tegenwoordig redelijk op de been, dus ik zie de toekomst best zonnig in.
En dan nu de lijst. Ik moest er best even over nadenken want het mogen er maar tien zijn en ik vond het nog knap lastig om mezelf in zo´n kort lijstje voor te stellen. Sowieso moest Bloodsoaked Symphony op mijn lijst. Dat is zo´n intens nummer met zo´n heftige backstory, dat ik er altijd geëmotioneerd van raak. Het is echt één van mijn meest beluisterde nummers van de afgelopen paar jaar. Binnen de metal heb ik niet een uitgesproken voorkeur voor een genre, maar ik neig doorgaans naar black/death/doom met soms een uitstapje naar deathcore, maar ik ga ook wel goed op thrash. En iets van Pantera of Metallica, zij zijn echt mijn ingang geweest naar de muziek en het kan met niet schelen hoe Lars drumt of met wie Anselmo ruzie heeft, deze bands hebben gewoon een speciaal plekje in mijn hart. Verder kan ik iedereen de muziek van Peter Gundy aanbevelen. Geen metal, niet hard, maar hij heeft echt zulke mooie nummers gecomponeerd en ik luister er vaak naar. Ik denk dat deze lijst een mooie mix is van mijn muzikale levensreis en mijn huidige playlists.
Maak het verschil en word lid van Vrienden Van Baroeg! Lees hier onder meer over de verschillende vriendenpakketten en de bijbehorende kortingen. Heb je nog vragen? Dan kun je e-mailen naar: [email protected].
