“Mijn eerste concertbezoek (met Marian) in Baroeg was in 1986 bij Claw Boys Claw. Baroeg had toen een nogal discutabele reputatie, wat ook in het boek Dik 40 Jaar Baroeg wordt aangetipt, er kwamen vooral skinheads en hooligans. Die avond was memorabel omdat een vriendin van ons flauw viel. In die tijd waren wij vooral te vinden in De Vlerk, Nighttown en Fire (Oud Beijerland) en het frappante is dan wel dat alleen Baroeg nog steeds bestaat!

De afgelopen ca dertien jaar zijn wij frequente bezoekers van Baroeg en dat resulteerde dan ook in een lidmaatschap van de Vrienden van Baroeg en drie jaar geleden, na het stoppen met mijn werk, in een heus sollicitatiegesprek als vrijwilliger.

Mijn eerste keuze was bardienst, die heb ook een keer gedraaid en dit was zo gaaf om te doen. De ergernissen die je normaal gesproken zelf hebt aan barren bij concerten is ‘heb zij/hij mij nou gezien’ en ‘ja ho even, die gozer moet niet voorpiepen’ neem je mee in een soort alertheid om te zorgen dat de drankzuchtigen zonder ergernis hun drankjes kunnen bestellen. Aangezien na het bardraaien en nog het poetsen na de bardienst ervoor zorgde dat ik wel erg laat in mijn bedje kroop, ben ik ingestapt op de rol van middagmedewerker en die bleek ook ontzettend gaaf. Je zorgt er dan voor dat alles spic en span is, boodschappen halen, koelkasten vullen etc. en als kers op de taart krijg je een privéconcertje (soundcheck) en sta je buiten lekker te lullen met bandleden.

Naast het invullen van een vrijwilligersrol vind ik het contact met de andere vrijwilligers van onschatbare waarde. De lol, elkaar steunen en genieten van elkaars verhalen, ook al zijn er sommigen die regelmatig hetzelfde verhaal vertellen 😉 Ik voelde de aandrang en ruimte om nog meer van betekenis te zijn voor Baroeg en wierp mijzelf maar even op als coördinator van de uitruiming. Het leuke hierbij was dat ik ervaringen vanuit mijn werk kon toepassen in de voorbereiding. Ik kijk met een trots gevoel terug op de drie weken dat we bijna fulltime bezig waren om het pand op tijd leeg te krijgen en alles onder te brengen op
verschillende locaties.

Naast vrijwilliger zijn wij (Marian ook) zogezegd ook Vrienden van Baroeg en ook daarbij merk je dat we allemaal één familie zijn die elkaar nu regelmatig treffen bij bijv. concerten vanuit Baroeg On Tour of kroegentochten. Dat familiegevoel kwam niet van de een op andere dag. Ik herinner mij nog de eerste Vriendenborrel, we stonden met zijn tweeën ietwat afzijdig onze consumptiebonnen te gebruiken aan de bar en na een uurtje ofzo zijn we weggegaan. Later met een Vriendenborrel in coronatijd bij ’t Haantje gingen we wel los en dat met die anderhalve meter restrictie!

O ja, ik mocht een afspeellijst aanleveren met tien nummers, dus ik dacht doe maar de tien beste nummers en dat is na een leven lang muziek luisteren niet te doen, had er wel 1.000! Dus dan maar even een andere insteek namelijk tien (goede) nummers van bands die wij live hebben gezien in Baroeg en ik mag wel zeggen een lekker lijstje hoor! In volgorde van beleving:”

Foto: Roelof Mulder