Hey hoi! Ik ben de nieuwe stagiair bij Baroeg, Joost. Samen met mijn collega’s ga ik producties filmen en hoop ik er het beste van te maken. Ook hou ik mij bezig met het YouTube kanaal van Baroeg.

Ik speel gitaar en zing, maar hou mezelf ook bezig met drums, basgitaar, mondharmonica, orgel en piano. Deze heb ik allemaal thuis staan, want ik jam graag met vrienden.

Mijn playlist
Ik kan oneindig over de prachten van muziek praten, maar ik zal me hier limiteren aan tien liedjes die wat met mij doen, deden of een leuk verhaaltje hebben.
Iets wat ik vaker vraag als ik het met een net ontmoet persoon over muziek heb is dit: “Luister je een Spotify playlist, je eigen playlist of albums?” Zelf luister ik het meest mijn muziek per album, vaak in chronologische volgorde. Misschien heeft dat te maken met dat mijn meest geluisterde muziek vaak rond de jaren ‘60 is gemaakt; toen mensen nog spaarden om die ene plaat te halen en dit iedere dag op dezelfde volgorde luisterden. Ook luister ik liever mijn muziek introvert, inlevend in de wereld die ik in mijn hoofd schets tijdens de beleving van de geluiden.

Sexy Sadie – The Beatles – The Beatles (White Album)
Mijn favoriete nummer van mijn favoriete album van mijn favoriete band: Sexy Sadie. Niet enkel het euforisch gevoel dat in mij schiet wanneer ik dien herkenbare B mineur hoor, maar ook de teksten resoneren met mij. Toen ik 17 was had ik een moment in mijn leven dat het leven wat poëtischer en meer spiritueel was. Hoezeer ik die mindset ook waardeerde, toch vond ik uiteindelijk meer waarheid in profane vormen. Dit voelt voor mij spiegelend aan de Hare Khrisna tijd van The Beatles in India.

St. Stephen – Grateful Dead – Aoxomoxoa
Ik krijg nog steeds elke keer rillingen bij de scream op 0:47. De Grateful Dead heeft fantastische muziek met een fantastisch verhaal. Het zijn mensen die alles op alles zetten om een geweldige ervaring achter te laten bij de bezoekers van hun live concerten. Dat perfectionisme inspireert mij.

Revenga – System of a Down – Mezmerize
Een nummer uit SOAD’s discografie kiezen is voor mij een enorm lastige keuze. Ik vind namelijk elk nummer fantastisch. Rond mijn 18de was System of a Down by far mijn favoriete band. Het liefst kies ik dan ook het obscuurste nummer wat ik ken, maar die staat helaas (nog) niet op Spotify. Daarom kies ik voor Revenga, een relatief onbekend nummer en het eerste nummer wat ik ooit van SOAD hoorde.

The Great Gig in The Sky – Pink Floyd – Dark Side of the Moon
Speaks for itself.

Big Wheels – Electric Light Orchestra – Out of the Blue
Een-na-beste concept album. Bombastisch in vorm, diepgaande inhoud. Echt een album waardoor ik de mooie momenten van het leven realiseer.

Tommy The Cat – Primus – Sailing the Seas of Cheese
“Eindelijk eens iets ruigers!”, is wat een aantal van jullie wellicht zouden denken. Ik kan altijd van metal genieten, maar nu-metal steekt er voor mij bovenuit. Primus heeft zo’n onvergelijkbaar geluid, waar ik gelijk van begin te springen. Hoe meer ik ze luister, hoe meer ik verbaasd ben dat deze band vaak vergeten worden door de nieuwe generaties.

Autobahn – Kraftwerk
Ik twijfelde tussen dit nummer en Radioaktivität. Beide nummers waar je de tijd voor moet nemen.

The Routine – The Woolly Bushmen – Sky Bosses
Deze plaat heeft een speciaal plekje in mijn hart. The Woolly Bushmen bestaat uit twee broers en de vriend van hun zus. Met z’n vieren (de zus als manager) reisden ze jaren geleden door Europa en heb ik deze geweldige band onder een klein publiek mogen meemaken. Dit was voor mij het album waar mijn liefde voor rock & roll startte.

The Devil Went Down to Georgia – The Charlie Daniels Band – A Decade of Hits
Rock, hiphop en house. Dat is wat ik vooral op de radio en top 40 hoor. Echte oude country kom ik nooit tegen, maar goed; ik luister ook weinig radio. Hank Williams en Merle Haggard zijn hiernaast ook uitblinkers.

Getting Hungry – The Beach Boys – Smiley Smiles
Deze lijst ging eigenlijk meer over albums dan over liedjes. Een album wat mij enorm bij is gebleven is Smiley Smiles. Het album is misschien niet fantastisch geproduceerd moet ik bekennen, maar misschien is dit wel de kracht van het album. Het voelt persoonlijk, experimenteel en het komt over dat de band plezier had met het maken van het album.”